Tytuły w dokumencie

dla klasy article poziom nazwa 0 part 1 section 2 subsection 3 subsubsection 4 paragraph 5 subparagraph

dla klasy report i book poziom nazwa -1 part 0 chapter 1 section 2 subsection 3 subsubsection 4 paragraph 5 subparagraph

wszystkie polecenia wywołujemy w jednakowy sposób, ale polecenia \part i \chapter są definiowane inaczej niż pozostałe. Do definiowania poleceń \section, \subsection, \subsubsection, \paragraph, \subparagraph służy jedna uniwersalna konstrukcja (\startsection). Wszelkie zmiany w tej konstrukcji mają oczywiście wpływ na wygląd wszystkich definiowanych w ten sposób tytułów.

Definicja makroinstrukcji ,,tytułowej'' przy pomocy konstrukcji \startsection jest sparametryzowana, tak więc w momencie jej definiowania mamy duży wpływ na jej działanie.

Użycie standardowych poleceń prezentujących tytuły

\section{tytuł }

wstawienie tytułu; zostanie również zdefiniowana pagina o tej samej treści oraz tytuł  zostanie wstawiony do spisu treści

\section[skrót ]{tytuł }

tytuł  zostanie umieszczony w tekście, a skrót  określi treść paginy i zawartość spisu treści¹,

\section*{tytuł }

tytuł  zostanie umieszczony w tekście. Nie zostanie zdefiniowana nowa pagina, i tytuł nie zostanie wprowadzony do spisu treści.

Tytuły, a spis treści

tocdepth

\setcounter{tocdepth }{3 }

Tytuły, a pagina

Definiowanie paginy odbywa się przez wywołanie wewnątrz makroinstrukcji:

\chaptermark{tytuł }

\sectionmark{tytuł }

\subsectionmark{tytuł }

Numerowanie tytułów

O tym czy tytuł będzie opatrzony numerem decyduje jego poziom oraz wartość parametru:

secnumdepth

\setcounter{secnumdepth }{3 }

Każdemu poziomowi odpowiada licznik numerujący kolejne wystąpienia tytułów. Są one zdefiniowane tak, że zmiana numeru na wyższym poziomie inicjuje wszystkie liczniki niższych poziomów.

Uwaga:
Polecenie \part nie powoduje inicjowania liczników podrzędnych. Polecenia \part i \chapter są definiowane inaczej niż wszystkie pozostałe tytuły.

Numery tytułów są prezentowane za pomocą następujących makroinstrukcji:

\thepart
\thechapter
\thesection
\thesubsection
\thesubsubsection
\theparagraph
\thesubparagraph

\renewcommand\thesection{\thechapter.\@arabic\c@section }

Tak zdefiniowany numer jest wprowadzany do spisu treści, paginy i jako wartość ew. etykiety zaznaczającej tytuł (pojawi się w odwołaniu zamiast \ref{etykieta }).

W poleceniach tych określamy jedynie z czego ma się składać numer oraz w jaki sposób ma być prezentowana wartość licznika.

W LaTeX2e przewidziano możliwość zmiany wyglądu numeru (inna czcionka, kropka po numerze, efekty dodatkowe); wewnątrz konstrukcji definiującej wywoływana jest makroinstrukcja \@seccntformat, której parametrem jest nazwa tytułu (section, subsection ...):

Standardowo jej definicja wygląda następująco:

\makeatletter
\renewcommand{\@seccntformat }[1]{\csname the#1\endcsname\quad }
\makeatother

Przykład:

\renewcommand{\thesection }{\fbox{\thechapter.\arabic{section }}}
\section{Definicja błędna }\label{blad }

Powołanie się na numer podrozdziału~\ref{blad }, daje właśnie taki efekt.

\makeatletter
\renewcommand{\@seccntformat }[1]{\fbox{\csname the#1\endcsname }\quad}
\makeatother

\section{Definicja poprawna }\label{dobrze }

W tym przypadku powołanie się na podrozdział~\ref{dobrze } daje
poprawny efekt.

Polecenie \@seccntformat ma wpływ na prezentację numeru tytułów poleceń: \section, \subsection, \subsubsection, \paragraph i \subparagraph.

Przy pomocy tej makroinstrukcji możemy zaspokoić wymagania polskich wydawców, czyli umieścić kropkę po ostatniej cyfrze numeru; poniższa konstrukcja załatwia ten problem.

\makeatletter
\renewcommand{\@seccntformat }[1]{\fbox{\csname the#1\endcsname }.\quad }
\makeatother

Definiowane tytułu

 \@startsection{nazwa }{poziom }{wcięcie }{odległość przed }{odległość po }{jak prezentować }

nazwa

nazwa polecenia np: section (nie może to być part ani chapter)

poziom

określa poziom tytułu; jest porównywany z parametrami \secnumdepth i \tocdepth -- wpływa na umieszczenie w spisie treści i numerowanie tytułów

wcięcie

określa odległość pierwszego znaku tytułu od lewego marginesu, jeżeli jest to wartość ujemna tytuł zacznie się na lewo od normalnej granicy tekstu (marginesu), następne linie tytułu będą zaczynały się od lewego marginesu

odległość przed

określa odległość przed tytułem; może mieć zdefiniowany skurcz (shrink) i rozciąg (strech). Jeżeli wartość parametru jest ujemna to brana jest wartość bezwzględna, ale pierwszy akapit po tytule nie będzie wcięty (zacznie się od lewego marginesu). Jest to standardowy sposób definiowania -- właściwy dla publikacji anglojęzycznych. Jeżeli wartość jest dodatnia to pierwszy akapit po tytule będzie wcięty na odległość \parindent.

odległość po

określa odległość do najbliższego akapitu po tytule; jeżeli wartość jest ujemna to tekst po tytule traktowany jest jako dalszy ciąg akapitu zawierającego tytuł, a wartość bezwzględna parametru określa odległość w poziomie między końcem tytułu, a dalszą częścią tekstu, powodując jednocześnie, że tekst tytułu nie będzie łamany z dodatkowym lewym marginesem uwzględniającym naturalną szerokość numeru tytułu (tak naprawdę szerokość obiektu określonego poleceniem \@seccntformat).

jak prezentować

zestaw poleceń zmieniających krój pisma, wielkość czcionki sposób formatowania itp.
np.

\normalfont\Large\sffamily\bfseries\itshape

Przykłady

1. tytuł centrowany
2. tytuł dosunięty do lewego marginesu
3. tytuł dosunięty do lewego marginesu bez efektu ,,etykiety''
4. tytuł dosunięty do prawego marginesu
5. tytuł z numerem na lewym marginesie